Monolog je ona vrsta govora ličnosti u književnom djelu kad se jedna ličnost u književnom djelu ne obraća drugoj ličnosti već sebi. U dramskom djelu na pozornici monolog može da bude i obraćanje publici, a to obično biva u situaciji kad se poslije niza scena izvodi neki značajan zaključak.
I u dramskoj i u epskoj književnosti monolog ima funkciju kristalizacije onog što se u unutrašnjosti jedne ličnosti odigrava kao vrsta unutrašnjeg sukoba.
Kao i monolog, i dijalog može da bude dramski, epski i lirski. U umjetničkoj prozi 20. vijeka toliko se razvio i izdiferencirao kao način izražavanja da su se javili čak i višetomni monološki romani, a u dramskoj književnosti i monodrama kao podvrsta.
I u dramskoj i u epskoj književnosti monolog ima funkciju kristalizacije onog što se u unutrašnjosti jedne ličnosti odigrava kao vrsta unutrašnjeg sukoba.
Kao i monolog, i dijalog može da bude dramski, epski i lirski. U umjetničkoj prozi 20. vijeka toliko se razvio i izdiferencirao kao način izražavanja da su se javili čak i višetomni monološki romani, a u dramskoj književnosti i monodrama kao podvrsta.
Нема коментара:
Постави коментар