Staroslovenski ili starocrkvenoslovenski jezik je prvi slovenski književni jezik. Za osnovicu tog jezika uzeti su elementi govora makedonskih Slovena iz okoline Soluna (iz 9. veka), koji su Ćirilo i Metodije još iz detinjstva poznavali.
Taj dijalekat, kojem je bilo suđeno da postane osnova prvog književnog jezika Slovena, nažalost, kasnije je sasvim iščezao.
Za razliku od običnog, svakodnevnog govora, taj književni jezik je nastao u procesu prevođenja raznih tekstova i bogoslužbenih knjiga sa grčkog, tada najbogatijeg i najrazvijenijeg književnog jezika.
Tim visokorazvijenim književnim jezikom vekovima se pisalo, čitalo, pojalo, ali se njime nije govorilo. Kao i latinski u srednjem veku, on je bio čist književni jezik i razvijao se isključivo kao instrument kulture.
Taj dijalekat, kojem je bilo suđeno da postane osnova prvog književnog jezika Slovena, nažalost, kasnije je sasvim iščezao.
Za razliku od običnog, svakodnevnog govora, taj književni jezik je nastao u procesu prevođenja raznih tekstova i bogoslužbenih knjiga sa grčkog, tada najbogatijeg i najrazvijenijeg književnog jezika.
Tim visokorazvijenim književnim jezikom vekovima se pisalo, čitalo, pojalo, ali se njime nije govorilo. Kao i latinski u srednjem veku, on je bio čist književni jezik i razvijao se isključivo kao instrument kulture.
Нема коментара:
Постави коментар