Ahil, Ilijada

 Ahil, sin tesalskog kralja Peleja i boginje mora Tetide, najhrabriji među ahajskim vitezovima, centralna je figura Ilijade. On je "kratka vijeka", njemu je suđena velika slava i skora smrt.

 Ahil je prikazan kao toliko moćan junak da Trojanci ne smiju da izađu van gradskih zidova dok god on učestvuje u ratu. Čim se on pojavi, svi ostali junaci postaju nepotrebni.

 Dakle, Ahilov "gnjev", njegovo odbijanje da učestvuje u ratnim operacijama, služi kao organizujući momenat za čitav dalji tok radnje spjeva. Tek Ahilova neaktivnost omogućuje autoru da razvije sliku bojeva i pokaže sav sjaj grčkih i trojanskih vitezova.

Biblija

 Biblija je najčitanija i najviše prevođena knjiga koju je dao stvaralački genij čovječanstva. Za hrišćane - katolike, pravoslavne i protestante - ona je sveta, inspirisana i kanonska knjiga. Za svakog čovjeka Biblija je istovremeno zbirka istorijskih dokumenata i književno djelo izvorne i neprolazne umjetničke snage. Ona pripada zajedničkoj kulturi čovječanstva.

 Po postanku i jeziku, po sadržaju i stilu, po slikovitosti i metaforici, Biblija nije jedna knjiga, nego zbir knjiga koje su nastajale u periodu od 13. vijeka p.n.e. do 2. vijeka nove ere a naziv obuhvata: Stari zavjet i Novi zavjet.
 Pjesnici i umjetnici svih meridijana kroz vijekove nalaze u Bibliji izvore i teme stvaranja.

Đura Jakšić, Otadžbina

 Snaga i otpor su u osnovi pesnikovog raspoloženja. Kamen personifikuje snagu pesnikove otadžbine:
"I ovaj kamen zemlje Srbije
Što preteć‚ suncu dere kroz oblak..."

Centralna reč u pesmi je kamen. Ta reč dobija šire, metaforičko značenje. Izbrazdan dubokim mračnim borama, pretnja je svakom onome ko pokuša da ugrozi otadžbinu. To je osnovna pesnička slika, reč koja izrasta do simbola.

 U drugoj strofi kamen prerasta u piramidu:
"A kamen ovaj, ko piramida
što se iz praha diže u nebo..."
Pesnikov patriotizam dobija na intenzitetu a slika piramide otkriva još neke osobine njegove ljubavi prema otadžbini. U slici bedema, snaga predaka prerasta u snagu njihovih sadašnjih potomaka.
"I samo dotle, do tog kamena,
do tog bedema..."

Očigledna je pesnikova originalnost i neposrednost poređenja data u obliku gradacije.

 Svoje rodoljublje Jakšić je iskazao različitim stilskim sredstvima: opisom, slikom, neobičnim rasporedom reči (inverzijom) kao i ritmom, zvukom i bojom pojedinih suglasnika (pereovladava glas R, K, te vokali A i E).

Vizuelne i akustičke Jakšićeve slike, te zvučanje i boja nekih glasova pomažu potpunijem doživljavanju ove njegove pesme.