Slobodni stih

 Slobodan stih (ili nevezan stih) dtoji nasuprot tzv. metričkom ili vezanom stihu. U pjesmi metričkog ili vezanog stiha svi stihovi jedne pjesme grade se po jedinstvenoj shemi: isti broj slogova, isti odnos naglašenih i nenaglašenih stihova, iste ili slične vrste metričkih stopa, u svim stihovima cezura je na istom mjestu i sl.

 Slobodni stih ne isključuje ritmičnost jezika, inače ne bi bio stih. Razlika je u tome što se shema jednog stiha ne ponavlja u svim stihovima, nego svaki stih ima vlastiti, nekad u toj pjesmi čak neponovljivi ritam.

 Jedinstvo ritma u poeziji slobodnog stiha se postiže na bezbroj novih načina: mogućnosti su nemjerljive.

Metafora

 Metafora je stilski izraz (figura, trop) zamjene, odnosno prenošenja značenja. (Na grčkom jeziku riječ metafora znači upravo prenošenje). Nastaje tako što se njome ne imenuje predmet na koji se misli već drugi, po nečemu srodan predmet, sa koga se neka svojstva prenose na neimenovani.

 Metafora je u suštini i način mišljenja,pa je i njena upotreba stara koliko i ljudski govor. Javlja se jednako i u pismenoj i u usmenoj književnosti, pa i u svakodnevnoj komunikaciji.

 Oduvjek su veliki pisci promišljenim sistemom metafora i simbola uspjevali da obuhvate čitav život i svu složenost ljudske prirode i svijeta koji okružuje čovjeka.

Pripovijedanje

 Pripovijedanje (kazivanje) u trećem licu karakteriše piščevo sveobuhvatno poznavanje svijeta koji predstavlja i umjetnički tumači i njegova stalna prisutnost, ali bez javljanja u prvom licu. Pripovjedač opisuje ambijent u kojem se radnja dešava (eksterijer i enterijer), portretiše ličnost, kazuje njihova uzbuđenja, radost, misli, tugu i njihova razmišljanja.

 Pisac obavještava čitaoca o odnosima među ličnostima, vodi radnju, pripovijeda o zapletu, stvara situacije i određuje im oblik i trajanje u zavisnosti od njihovog značaja za predmet djela.

 Ovom tipu pripovjedača pripadaju Homer, Servantes, Igo, Balzak, Dikens, Tolstoj, Ivo Andrić itd.